Niels Vanhove maakte zaterdag zijn debuut op de halve afstand. En hoe! Hij finishte als 2e belofte en 7e algemeen op de loodzware 1/2 Alpsman Triatlon in het Franse Annecy (2/100/16 in 5u47:50). Opnieuw een Lommelse Triatleet op het podium dus, nadat Natalie Franken hier twee jaar geleden al de volledige Alpsman op haar naam schreef.
Wedstrijdverslag Niels: “De Alpsman halve triatlon was mijn eerste halve. Ik koos niet de gemakkelijkste, wel een hele leuke die perfect bij mijn mogelijkheden past. Het was voor mij ook een halve thuiswedstrijd. Ik heb hier vier maanden gewoond voor mijn studies, dus wist ik ook wat mij te wachten stond. Normaal ben ik altijd rustig voor een wedstrijd maar voor deze was ik nerveuzer dan ooit. Om 9u30 klonk het startsignaal in het meer van Annecy, zalig zwemmen in zo’n helder water. Het zwemmen ging prima en ik kwam als 10e in de wisselzone. Ik nam rustig de tijd om sokken en een shirt bij aan te trekken, geen haast, het fietsparcours (100 km met 2400 hm) is zwaar genoeg om die tijd weer goed te maken. Meteen kregen we de eerste col voorgeschoteld (Col de Leschaux – 10 km à 4,5℅), ik haalde al snel enkele concurrenten in en bereikte als 6e de top. Beneden in het dorpje Lescheraines begon de twee de col (Col de Plainpalais – 12 km à 4,5℅). Opnieuw een lopende col en op de goed bollende weg kom je hier behoorlijk vooruit. Op 1 km van de top zie ik de nummers 3 & 4 voor me rijden en haalde ze net voor de top in. In de bochtige afdaling laat ik hen passeren en probeer in het spoor te blijven en dat lukte ook. Nadat we beneden waren, begint de weg meteen opnieuw op te lopen (Col des Prés – 9 km à 7℅). Meteen neem ik afstand van mijn twee concurrenten en kom als 3e boven. Op de top stop ik om te bevoorraden en hoor ik dat de eerste 6 min voorligt en de tweede 1 min. Ik begin terug te fietsen en de nr 4 (die de bevoorrading skipte) komt me terug voorbij. Samen overbruggen we de resterende kilometers terug naar de wisselzone. Geen gecatalogeerde cols meer, maar wel geen meter vlak. Tijdens het fietsen heb ik de hele tijd op mijn voeding gelet, dus voelde ik mij nog fit om aan het lopen aan te beginnen. Ik bereik als 3e de wisselzone en bij het uitlopen hiervan zie ik dat mijn concurrenten t.e.m. plaats 7 niet ver achter mij waren. 16 lastige kilometers resteren er nog. Vertrekkende aan het meer (op 450m hoogte), aankomst boven op Col du Semnoz (bijna 1700m hoog). De eerste 4 km waren nog Frans vlak maar daarna begon het echte werk, tussen km 4 en km 5 kwamen 4 concurrenten mij voorbij en werd dus terugverwezen naar plaats 7. Ik voel me nog steeds prima maar de anderen lopen gewoon net iets beter. Hoe meer de kilometers vorderden, hoe lastiger het parcours werd. Kilometer 9, 10, 12 en 13 waren tussen de 15-20℅ gemiddeld. Lopen gaat hier niet meer, da’s gewoon zo snel mogelijk wandelen/hiken. Op twee kilometer voor de finish kom je uit het bos en zie je de weg naar de top liggen, ik zie de nummers 5 en 6 in de verte voor mij, maar ze zijn te ver voor om nog in te halen. Ik begin te genieten van het prachtige uitzicht en ben blij dat het er bijna op zit. Ik denk aan Natalie die hier 2 jaar geleden de volledige heeft gedaan en besef hoe ongelofelijk sterk het is dat zij hier boven is kunnen finishen. Het laatste stukje naar de top was zo steil (en omdat ik kapot was) dat ik mijn handen nodig had om boven te geraken. Ik finish op een mooie 7e plaats (en 2e belofte) op bijna 14 min van de Belgische winnaar (die mij na 4 km lopen voorbij kwam gevlogen en iedereen nog inhaalde).
De Lommelse Triatleten 